Książka zawiera zapis cyklu rozmów z Zygmuntem Molikiem przeprowadzonych przez Giuliana Campa – aktora, reżysera, badacza współpracującego z British Grotowski Project realizowanego w University of Kent w Wielkiej Brytanii. Całość podzielona została na dziewięć dni:
W książce znalazły się też fotografie dokumentujące twórczy dorobek Zygmunta Molika: od udziału w spektaklach w Krakowie i Łodzi, przez role w Teatrze 13 Rzędów i Teatrze Laboratorium (Dziady, Kordian, Akropolis, Książę Niezłomny, Apocalypsis cum figuris) po pracę warsztatową.
Zygmunt Molik (1930–2010) był aktorem Teatru Laboratorium. W sezonie 1958/59 pracował w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, skąd jesienią 1959 roku przeszedł do Teatru 13 Rzędów. W początkowym okresie czołowy aktor zespołu – grał m.in. Gustawa-Konrada w Dziadach, Doktora w Kordianie, Jakuba-Priama w Akropolis. W sezonie 1965/66 pracował w Teatrze Rozmaitości w Krakowie, po czym powrócił do zespołu Jerzego Grotowskiego, którego był członkiem aż do jego samorozwiązania, tworząc m.in. postać Judasza w Apocalypsis cum figuris. Od 1960 roku był odpowiedzialny za pracę nad głosem w Teatrze Laboratorium. W latach siedemdziesiątych prowadził Acting Therapy, staż dla aktorów (od 1975 roku Laboratorium Terapii Zawodu Acting Therapy). Twórca metody treningowej Głos i Ciało.
Giuliano Campo uzyskał tytuł doktora na uniwersytetach w Rzymie i Paryżu. Obecnie wykłada teatr na uniwersytecie w Ulster. Był członkiem zespołu badawczego British Grotowski Project, realizowanego na University of Kent. Prowadził wykłady i warsztaty w wielu międzynarodowych instytucjach, m.in. w Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym (MChAT) oraz na uniwersytetach na Malcie, w Stanach Zjednoczonych . Współzałożyciel ETRN (European Theatre Research Network).
Molik był filarem zespołu Grotowskiego – Teatru Laboratorium. Gdy zespół ten ukonstytuował się pod koniec lat pięćdziesiątych, Molik był w nim jedynym zawodowym aktorem, starszym od Grotowskiego i bardziej doświadczonym. Rola pedagoga pozwoliła mu od początku rozwijać innowacyjne podejście do głosu w powiązaniu z ciałem. Ćwiczenia wokalne Molika odmieniły, w sposób radykalny, trening wokalny aktorów, a także na praktyki teatralne na całym świecie. Podobny wpływ na trening fizyczny aktorów miały ćwiczenia plastyczne stworzone przez Renę Mirecką, również współzałożycielkę Teatru Laboratorium.
Grotowski, „duchowy” przewodnik zespołu, we współpracy z kierownikiem literackim Ludwikiem Flaszenem rozwijał swoje techniczne umiejętności jako reżyser teatralny i teoretyk. Z Molikiem natomiast pracował nad rozwojem innowacyjnego podejścia do głosu, który miał istotny wpływ na przemiany sztuki aktorskiej współczesnego teatru.
Fragment Przedmowy Giuliana Campa